Blog Riëtte Petter: Als erfbetreder maak je je zorgen. Wat nu?
Herken je dit? Je bent afdelingsbestuurder en je gaat bij een boer op bezoek om een heuglijk feit te vieren. Maar dan merk je dat er een bedrukte stemming is, het is helemaal geen feest. Verdraaid, een collega-bestuurder vertelde laatst ook zoiets….
Of je bent agrarisch adviseur en komt voor een relatiebezoek bij een boer. Je merkt frustratie en boosheid, op zo’n manier dat je nauwelijks nog kunt bespreken waar je eigenlijk voor komt. Alweer, het werk waar je zo enthousiast over bent, wordt er niet leuker op…
Twee voorbeelden die ik regelmatig hoor. Voor jou als erfbetreder kan dat lastig zijn. Jij weet precies wat er speelt in de sector, op het erf, en soms weet je iets over de persoonlijke situatie van een boer. Hoe ga je eigenlijk om met psycho-sociale of mentale zorgen of wanneer je vermoedt ‘daar is meer aan de hand’.
Wat zorgt ervoor dat je denkt ‘hier is meer aan de hand…’
Soms zie je het al als je het erf oprijdt: normaal gesproken is alles geveegd, nu slingert er van alles rond. Of je kent de boer als een makkelijke prater, terwijl hij er nu stil en teruggetrokken bij zit.
Welke signalen zijn jou wel eens opgevallen?
Wat kun je doen als je je zorgen maakt?
Veel erfbetreders willen de handen uit de mouwen steken om iets te kunnen doen voor de boer die het zwaar heeft. En tegelijk spreek ik mensen die wegkijken omdat ze het hun taak niet vinden zich ermee te bemoeien. Beide zijn begrijpelijk, het zijn menselijke reacties. Maar, waarmee help je de boer het best? Verantwoordelijkheid is een sleutelwoord. Respecteer ieders verantwoordelijkheid, die van jezelf, en ook die van de boer. Op die manier blijf jij erfbetreder en de boer blijft boer.
Als je je zorgen maakt over wat je hebt opgemerkt bij de boer, praat erover! De kans is groot dat een collega soortgelijke situaties meemaakt. Erover praten vergt durf, maar is belangrijk. Zowel om de boer te helpen als ook voor jezelf. Daarnaast komt het regelmatig voor dat een zorgelijke situatie bij een boer ook iets bij jezelf oproept. Het kan je uit balans brengen. Het is belangrijk om dat serieus te nemen. Zoek een luisterend oor. Bij enkele agrarische coöperaties is een collegiaal opvangteam actief, die je kunt bellen om je verhaal te doen. Ook je leidinggevende of voorzitter van het afdelingsbestuur is een goed eerste contactpunt.
En wat kun je doen voor de boer? Je kunt in een gesprek je zorgen benoemen. In sommige gevallen zou je de boer willen wijzen op passende hulp. Op de site van Agrozorgwijzer vind je hiervoor handreikingen. Wil jij meer bagage om je vertrouwd te voelen met dit de genoemde situaties? Wil jij de signalen bij boeren nog beter leren herkennen? Wil je handvatten om zelf het gesprek aan te gaan, dan is een training voor jou en je collega’s wellicht heel geschikt. Aan de hand van praktijkvoorbeelden leer je signalen te herkennen en ontdek je wat jouw rol wel, en vooral ook niet is zodra sprake is van zorgen bij/om boeren. Kijk maar eens op de menukaart met trainingen.
Riëtte Petter is als trainer en (team)coach verbonden aan Agrozorgwijzer, en mede-oprichter van het collegiaal opvangteam binnen FrieslandCampina. Meer info over haar bedrijf via www.roodcoaching.nl
